YUNUS EMRE’YLE HASBİHAL – 1

Ahmet URFALI

       ‘’Yunus, şairden çok bir filozof ve ahlâkçı idi. Düşüncelerini tasavvufa dayanarak savunmaktadır.

 Onda tasavvuf kaos için-deki bir toplumda kozmoza varan bir yoldur.’’

İ.Hakkı Baltacıoğlu

1.

Aklım bir yabancıydı bana gönlüm esrikti

Ve duygularım  Mecnun’uydu ıssız sahraların

Önce senden öğrendim bütün renklerin dilini

Yeşil dallarda ığrandımsarı çiçeklerde süzüldüm

Yüzümü çevirdim güneşe sevgini aşikâr ettin bana

Alıp götürdü derin sızımın meramını uzak yıldızlar

Bir saadet tebessümüydü insanlığa verdiğin muştu

Bir Kızılelma çağrısıydı şehirlere girerken söylediğin

Kendi gevher yükünden verdin içimdeki ilhamı

Şimdi sencileyin bağrı başlı gözü yaşlıyım         

  2.

Her vadide sözün çağlar gönüllerde mukimdir hâlin

Ehline malum olsun nehirlerin deniz olduğu anın şöleni

Sen Tapduk’un kapısında pişirirken miskinliğini

Girip doğan donuna şikare geldin elhamdülillah

Ben göçmen duyguların ardında yeldirdim bedenimi

Kaçkınlığımısağılt ummanında damla olayım haydi

Dilsiz çilelerde sınanmışlığıma delil olsun karayelin ıslığı

Çoğalt yetim sevgimin lisanını kuşlarla dost olayım

Dağlar çiçeğini donansın ırmaklar beste yapsın akışından

Bilinsin ‘’ Hâk cihana doludur o senden ayrı olmaz’’

3.

Kılıçların kabzasında kazılıydı Oğuz Han’ın fetih mührü

Ve müjdesi yazılıydı güneş vurdukça alınlara

Bir göç hevesi yürük  bir tay gibi eşinip duruyordu

Gözler uzakları  dağların ardını arıyordu merak edip 

Ve her yol heyecan artırıyordu bir kavuşma isteğinin 

Yollar aşıyordu yüce dağların doruğundan enginlere

Alnı akıtmalı atların  nallarından çıngılar saçıp dört yana

Toz koparan küheylanlar ile göçüp geldiniz

Güneşi ellerine alıp aşk ile yürüdü erenler ağızlarında Hû

Aydınlanma zamanıdır Oğuz ilinde en ücra köşeleri