KAYIPTAN DEDE
Komşunun çatısında küçük bir kapı vardı
Söylenirdi yaşarmış orda Kayıptan Dede
Gidip su doldururmuş bağlardaki derede,
Ve herkes birbirine eğilip de sorardı
“Gördün mü sen, nasılmış, ya şimdi o nerede?”
Hayâletmiş, devlerin küçükten büyüttüğü
Yollarmış her gün şehrin üstüne başka büyü
Bazen ninem görürmüş o küçük pencerede
Alırmış çocukları verip kavrulmuş düğü
Küçük bir kapı vardı komşunun çatısında
Evin yanından geçen çocuklar hep koşardı
Sanırlardı çatıda ihtiyar cin yaşardı
Nasıl korkmuştum nasıl bir gece yatısında
O an yer yatağında hep gözlerim yaşardı
Ha geldi ha gelecek dede diye bekledim
Bildiğim duaları art ardına ekledim
Yemekte de çıkmıştı o dev, çorba tasında
Uykuda gözlerimi puslu rüyalar sardı
Küçük bir kapı vardı çatısında komşunun
Oradaki hayalet çocuk kanı içermiş
Yemek için yaramaz çocukları seçermiş
Gözleri bir dürbünmüş dedenin baykuşunun
Kaçmazmış ondan asla ne geliş ne de gidiş
Ereğli’yi bin yıldır mekân edinmiş o cin
Her çatıya dev bulmak ve yerleştirmek için
Kayıptan Dede her gün ağzında bunun şunun
Derlerdi devlet bile ona geçiremez diş
A.Yılmaz Soyyer