Bülent Vedat AYDEMİR
Âlim kişiye sormuşlar:
“Efendim, en iyi neyi bilirsiniz?”
Âlim kişi cevap vermiş:
“Hadimi bilirim!”
***
Sultan II. Abdülhamit’in dediği gibi;
“Bilmek güzel şeydir. Hele haddini bilmek daha güzel şeydir.”
Ne güzeldir haddini bilmek!
Haddini bilmek;
Kendi değer ve yeteneğini bilmektir!
Kendini üstün görmemektir!
Kendi yapabileceği şeylerin ötesine geçmemektir!
Sözünü ölçülü söylemektir!
Murakabesiz, kontrolsüz söz söylememektir!
Yorganına göre ayağını uzatmaktır!
Hülâsa çok dikkat edip itibarını yükseltmektir!
***
Haddini bilmek ne güzel şeydir!
Ne kadar bilgili olursan ol, zengin ol;
Ama kendini halktan uzak tutma, üstün görme!
“Benim var, ben bilirim. Ben ben!” deme.
Hani bir söyleyiş vardır:
“İslâm’ın şartı beştir, altıncısı da haddini bilmektir.”
Altıncı diye İslâm şartı yok; ama bunu ilâve eden, haddini bilmenin İslâm’ın şartlarından bir tanesi kadar önemli olduğunu söylemiş.
Malına, aklına, gücüne güvenenler gördük; ama sonra perişan ve pişman oldular.
Beni bilir misin, ben kimim?
Bilmiyorsan öğren, bana kim derler!
Var mı bileğimi bükecek olan?
Benim sözümün üzerine söz söylenemez…
Yani böyleleri de haddini bilmeyenlerdir.
Bilmem ki bunlardan misal vermesek, bugünkülerden misal verebilecek miydik?
Meselâ vurgunculardan, tefecilerden, hortumculardan, soygunculardan, ilmini, bilgisini, makamını, kalemini, hep kendi çıkarına kullananlardan misal verebilecek miydik?
”Kendini bilen Rabb’ini bilir, Rabb’ini bilen de haddini bilir.”
İnsanın Kendini Bilmesi Nedir?
Elbette ki adını-soyadını, ana-baba adını veya dedesinin adını bilmesi değildir. İnsanın insanlık olarak asli kimliğini, geçmiş tarihini, yaratılışının genel ve özel amaçlarını bilmesidir.
İnsanın kendini içten ve dıştan gözlemleyerek tanıması, zayıf ve eksik taraflarını bilmesidir.
Kendisi ile barışık olması, kendisini – olduğu gibi – sevip kucaklayabilmesidir. Gerçek şu ki, insan “kendisi dışı-ötekisi” ile o kadar meşguldür ki, her şeyi herkesi yorumlar, değerlendirir, kızar veya sever.
Kendisine zaman ve yorum bırakmaz.
İnsan kendini öksüz bırakır genelde…
Ve ilgisiz…
Ve de sevgisiz.
Ve akılların tükendiği, mum gibi eridiği o noktada…
Tevazudan değil, ”isteyerek veya istemeyerek,” mecburen…
İşte o zaman haddini bilir…
Kurallar çok basit..
Saygını koruyacaksın,
Sevgini göstereceksin ve haddini bileceksin!
Ne güzel söylemiş atalarımız;
“Her şeyi bilene değil; önce kendini bilene hürmetim vardır..”
Son söz:
Hayatta iki şeyi iyi bileceksin..
- Haddini,
- Değerini…