Hasan KÜLÜNK
Yüreğimiz kor ateşte yanarken,
Söndüren ab-ı hayat ol da gel,
Gözler sana umut ile bakarken,
Yaralara kesin çare bul da gel.
Yeter ayrı kaldığımız yaşarken,
Her savhada kararınca kal da gel,
Sular bile aşağıya akarken,
Destur alıp yelkenleri sal da gel.
Bağ-ı bostan kenarından geçerken,
Sevgi şefkat çiçeklerin yol da gel,
Akıl başta gözüm seni süzerken,
İster canda ister isen kolda gel.
Kibir riya nefsimizden göçerken,
Gönül senin, ister isen balda gel,
Hazır ruhum tebessüme razıyken,
Yeter ki gel ister isen yalda gel.